Trochę mnie tu nie było, ale wracam do Was z konkretną inspiracją. I muszę Wam powiedzieć, że czasem warto wyjrzeć poza swoje podwórko i zainspirować się kimś spoza branży. Dziś będzie mowa o nie byle jakim procesie rekrutacyjnym, o którym miałam Wam napisać już jakiś czas temu. Tamten się zakończył, a teraz jest nowy, więc spieszę z tekstem zanim mnie ktoś ubiegnie 😉

Wyobraź sobie sytuację: kandydat szuka pracy, prowadził albo prowadzi działalność gospodarczą, ale chce wrócić do pracy w ramach etatu. Przygotowuje skrupulatnie swoje CV, analizuje oferty pracy, wysyła aplikacje, nawet dopasowuje je do konkretnego ogłoszenia i jego treści. Czeka na telefon, feedback mailowy i nic. Nikt nie dzwoni, nikt nie odpisuje, jego aplikacje jakby giną w otchłani. Wysyła kolejne i dalej nic. Myśli sobie: o co chodzi, przecież moje CV wpisuje się w profil kandydata, którego poszukuje pracodawca..

Nie bójmy się powiedzieć, że kiedyś kandydat był petentem i tak był traktowany przez potencjalnych pracodawców. To on starał się o pracę w firmie, to jemu bardziej zależało. Na szczęście sytuacja diametralnie się zmieniła i dziś kandydat jest równorzędnym i pełnoprawnym partnerem do rozmów z pracodawcą. Nie śmiem twierdzić, że to on rozdaje karty, bo wbrew obiegowej opinii nie możemy mówić o tym, że dziś mamy do czynienia z rynkiem pracownika, jednak rola kandydata w procesie rekrutacji mocno ewoluowała.

Pytałam jakiś czas temu na fanpage’u HR na obcasach o tematy, o których chcielibyście przeczytać na blogu. Mogłabym się założyć, że pojawi się temat pokolenia Y. Nie myliłam się, Igreki to obszar, który wciąż nurtuje i sprawia nie lada problem HR-owcom. W końcu przedstawiciele tej generacji to charakterystyczna grupa, która czasem może nawet wyprowadzić rekrutera z równowagi swoją postawą i podejściem do pracy. Kiedyś pisałam już o pokoleniach na rynku pracy (tu), dziś jednak skupię się w głównej mierze na pokoleniu Y. A więc jak skutecznie zrekrutować Igreka?

Wczoraj na łamach Magazynu Rekruter ukazał się wywiad, w którym opowiadałam trochę o swojej przygodzie z HR-em i o tym co mnie na co dzień zajmuje (wywiad znajdziesz TU). W pewnym momencie rozmowy mówię o tym, że ważną cechą HR-owców jest, moim zdaniem, empatia. Gdy zajrzymy do Słownika Języka Polskiego zobaczymy, że semantycznie słowo empatia oznacza zdolność do wczuwania się w czyjś stan.