Nie bójmy się powiedzieć, że kiedyś kandydat był petentem i tak był traktowany przez potencjalnych pracodawców. To on starał się o pracę w firmie, to jemu bardziej zależało. Na szczęście sytuacja diametralnie się zmieniła i dziś kandydat jest równorzędnym i pełnoprawnym partnerem do rozmów z pracodawcą. Nie śmiem twierdzić, że to on rozdaje karty, bo wbrew obiegowej opinii nie możemy mówić o tym, że dziś mamy do czynienia z rynkiem pracownika, jednak rola kandydata w procesie rekrutacji mocno ewoluowała.

Pytałam jakiś czas temu na fanpage’u HR na obcasach o tematy, o których chcielibyście przeczytać na blogu. Mogłabym się założyć, że pojawi się temat pokolenia Y. Nie myliłam się, Igreki to obszar, który wciąż nurtuje i sprawia nie lada problem HR-owcom. W końcu przedstawiciele tej generacji to charakterystyczna grupa, która czasem może nawet wyprowadzić rekrutera z równowagi swoją postawą i podejściem do pracy. Kiedyś pisałam już o pokoleniach na rynku pracy (tu), dziś jednak skupię się w głównej mierze na pokoleniu Y. A więc jak skutecznie zrekrutować Igreka?

Wczoraj na łamach Magazynu Rekruter ukazał się wywiad, w którym opowiadałam trochę o swojej przygodzie z HR-em i o tym co mnie na co dzień zajmuje (wywiad znajdziesz TU). W pewnym momencie rozmowy mówię o tym, że ważną cechą HR-owców jest, moim zdaniem, empatia. Gdy zajrzymy do Słownika Języka Polskiego zobaczymy, że semantycznie słowo empatia oznacza zdolność do wczuwania się w czyjś stan.

Przełom lata i jesieni obfituje w eventy i wydarzenia dla branży HR. Jedną z konferencji, w których wzięłam ostatnio udział był HR Summit 2016. Być może z racji zaproszonego gościa, jakim była Waris Dirie, a pewnie też ze względu na wybór takich, a nie innych prelekcji, sporo czasu spędziłam słuchając o kobietach. Parę lat temu chyba żadnego wpisu nie poświęciłabym omawianiu sytuacji kobiet na rynku pracy, jednak moje postrzeganie tego tematu ewoluowało. Cofnijmy się jednak o kilka lat..

Mam wrażenie, że gdziekolwiek się nie ruszę, tam słyszę, że mamy rynek pracownika. Na każdej konferencji, wydarzeniu branżowym, w co drugiej rozmowie z klientem i koleżanką po fachu. Spoglądam w prawo – rynek pracownika, zerkam w lewo – to samo. Rekruterzy mają używanie, a że jako naród lubimy sobie narzekać, to teraz mamy ku temu doskonałe warunki. Kandydaci nie przychodzą na spotkanie? No tak, rozwydrzyli się i nie szanują pracodawców. Nie odpisują na LinkedInie? Skandal! W ostatniej chwili rezygnują z procesu rekrutacji? W głowach się poprzewracało..