Sporo czasu minęło, od kiedy pierwszy raz dowiedziałam się o kampanii Nie sam na SM, do dziś, czyli daty publikacji tego artykułu. Ale tak to już jest, że ja jestem w gorącej wodzie kąpana, a terminy nie chcą się przyspieszyć 😉 Dziś jednak nadszedł moment, kiedy mogę Wam powiedzieć więcej zarówno o samej kampanii, w której biorę udział, jak i wynikach ankiety, która nieco rozjaśni podejście pracodawców do osób chorych przewlekle.

Pewnie wiele z Was czytało w dzieciństwie Małego Księcia. Ja ponownie do niego wróciłam czytając go mojemu synkowi. Podczas lektury natknęłam się na fajny cytat, który dobrze ilustruje relację, o której chcę Wam dziś napisać:

Moje życie jest monotonne. Poluję na kury, a ludzie polują na mnie. Wszystkie kury są do siebie podobne, tak jak podobni są wszyscy ludzie. A więc popadam w znudzenie. Ale jeśli mnie oswoisz, moje życie nabierze blasku słońca. Poznam dźwięk kroków różniących się od wszystkich innych. Inne kroki powodują, że chowam się pod ziemię. Na dźwięk twych kroków jak na dźwięk muzyki wybiegnę z norki. No popatrz! Widzisz tam w oddali pola zbóż? Nie jadam chleba. Zboże jest dla mnie bezużyteczne. Łany zbóż z niczym mi się nie kojarzą. A to jest smutne. Ale ty masz złoty kolor włosów. Kiedy mnie oswoisz, będzie cudownie. Zboże, które jest złote, będzie mi zawsze ciebie przypominać. I spodoba mi się szmer wiatru w zbożu.

Nie lubię tego pisać, ale ponownie muszę przyznać, przed sobą i przed Wami, że trochę tu cisza u mnie nastała. Nie przepadam za takim stanem rzeczy i jak tylko mam możliwość, od razu tu wracam – z przyjemnością zresztą. Ale zacznijmy od początku, bo chciałabym się z Wami podzielić tym, co się u mnie działo w ostatnim czasie i co kompletnie przewróciło mój ład i harmonię – blogową też. Za kilka miesięcy pojawi się nowy członek HR obcasowej rodziny, czyli moje drugie dziecko, no licząc bloga to chyba jednak trzecie.

Bardzo często pytam swoich kandydatów czego oczekują od pracodawcy. Chcę, aby oferta, którą proponuję rzeczywiście odpowiadała ich potrzebom. Jedną z najczęściej pojawiających się odpowiedzi jest rozwój. Z jednej strony taka sytuacja nie powinna mnie dziwić, bo większość pracodawców w ogłoszeniach i swoich komunikatach podkreśla możliwość rozwoju. Z drugiej strony określenie to na przestrzeni ostatnich lat bardzo się zdewaluowało i wyświechtało. Bo niby co ten rozwój oznacza? Nawet sami kandydaci często nie bardzo wiedzą czego w obszarze rozwoju oczekują.

Czy wiecie, że działy HR w Polsce świętują swoje trzydziestolecie? W roku 1990 Główny Urząd Statystyczny podał po raz pierwszy stopę bezrobocia w Polsce, która kształtowała się na poziomie 0,3%. Pierwotnie działy HR ograniczały swoją działalność do obsługi kadrowo-płacowej – pewnie dlatego, gdy wspominam swojej babci o tym czym się zajmuję, słyszę: „Aaaa, Ty jesteś kadrową”! Sporo czasu upłynęło, zanim do Polski zaczęły docierać zachodnie wzorce i pojawiły się takie obszary, jak rozwój pracowników czy ścieżki kariery.