Czy słyszeliście o odbywającym się wkrótce II Forum Edukacji Dorosłych? Dlaczego dziś o tym na moim blogu?

Za mną ciężki tydzień, kolejny nie zapowiada się łatwiej. Tak naprawdę goni mnie kilka zobowiązań, ale już się nie mogłam doczekać, żeby napisać Wam kilka słów o tym, co ostatnio ciekawego czytałam. Dziś chcę się więc z Wami podzielić trzema propozycjami książkowymi, które gdzieś w biegu udało mi się pochłonąć, dosłownie pochłonąć. Zupełnie nie miałam czasu na czytanie, a jednak po przejrzeniu tych książek wiedziałam, że nie mogę odłożyć ich na później. I wiecie co? Było warto!

Temat wynagrodzeń w Polsce od dawien dawna budzi zainteresowanie. Na forach roi się od pytań kandydatów o zarobki w firmie X czy Y. Ja sama od wielu lat słyszę narzekania znajomych i kandydatów na to, że zarobki w znaczącej mierze są utajnione. Bo przecież któż z nas idąc na rozmowę o pracę nie chciałby wiedzieć o co toczy się gra? Tak sobie myślę, że wszystko co jest owiane jakąś nutką tajemniczości budzi zainteresowanie, jednak temat jawności wynagrodzeń wydaje się bardziej złożony.

Do napisania tego postu zainspirowały mnie pytania, które bardzo często dostaję w życiu prywatnym i zawodowym. Pytania o mój doktorat. Często słyszę: jak się znalazłaś na doktoracie, skąd pomysł, dlaczego doktorat, a nie np. MBA czy studia podyplomowe. Postaram się więc w dzisiejszym poście pochylić nad tym jakie są moje przemyślenia po dwóch latach studiów doktoranckich i jak w ogóle znalazłam się na doktoracie.

Któż z nas nie lubi sobie czasem ponarzekać? Moim zdaniem jesteśmy narodem totalnych „narzekaczy”. Potrafimy z małej rzeczy zrobić powód do dyskusji – bo za zimno, a innym razem za gorąco. Zbyt głośno albo za cicho. Zawsze znajdzie się powód do choćby krótkiej wypowiedzi jak to jest źle, a gdzie indziej jest z całą pewnością lepiej.