Podczas niedawnych zajęć pytałam studentów czy uczestniczyli kiedykolwiek w exit interview lub spotkali się z taką praktyką w swoich miejscach pracy. Bynajmniej, żadna z zapytanych przeze mnie osób nie została poproszona o podzielenie się swoją opinią o pracodawcy na końcowym etapie współpracy lub już po zakończeniu stosunku pracy. Trochę mnie to zdziwiło, bo praktycznie wszyscy studenci pracowali i w większości mogli pochwalić się kilkoma doświadczeniami zawodowymi. Nie szukając daleko, sama także nigdy nie zostałam zaproszona do wywiadu wyjściowego, jak niekiedy nazywa się exit interview.

Chyba każdy z nas zna to powiedzenie, prawda? Politycy, sportowcy, artyści mocno biorą sobie ten cytat do serca i często przywiązują dużą wagę do tego, aby zakończyć swoją karierę w odpowiednim momencie. Skrupulatnie wybierają taki etap swojej kariery, aby być dobrze zapamiętanym i żeby wśród odbiorców ich działań pozostały przyjemne wrażenia. W pracy takie podejście nie zawsze ma swoje odzwierciedlenie. Kiedy żegnamy się z pracą, pracodawcą czy pracownikiem często nieodwracalnie zamykamy za sobą drzwi. Dlaczego tak się dzieje?