Od kiedy prowadzę bloga w zasadzie codziennie na moją skrzynkę pocztową trafiają różnorakie informacje prasowe. Spora część z nich nie jest przydatna i siłą rzeczy od razu trafia do kosza. Są jednak takie wiadomości, które pokazują mi konkretne dane o tym, z jakimi wyzwaniami mierzą się firmy, co badają i w jakim kierunku zmierzają. I kiedy tak analizuję informacje, czytam co dzieje się w branży, odnoszę wrażenie, że obok mnie toczy się swoisty festiwal na benefity.

Parę tygodni temu polecałam Wam tekst na moim blogu, który dotyczył poleceń pracowniczych. Dzieliłam się swoimi przemyśleniami i, przede wszystkim, wynikami badania, które udało mi się całkiem niedawno przeprowadzić, a które dotyczyły właśnie funkcjonowania systemów poleceń w Polsce. Wpis znajdziecie: TU.

Dziś chcę się z Wami podzielić moim przepisem na system poleceń na piątkę, a nawet piątkę z plusem!

Temat wynagrodzeń w Polsce od dawien dawna budzi zainteresowanie. Na forach roi się od pytań kandydatów o zarobki w firmie X czy Y. Ja sama od wielu lat słyszę narzekania znajomych i kandydatów na to, że zarobki w znaczącej mierze są utajnione. Bo przecież któż z nas idąc na rozmowę o pracę nie chciałby wiedzieć o co toczy się gra? Tak sobie myślę, że wszystko co jest owiane jakąś nutką tajemniczości budzi zainteresowanie, jednak temat jawności wynagrodzeń wydaje się bardziej złożony.

Jakiś czas temu dzieliłam się z Wami przemyśleniami na temat zwolnień pracowników. O tym jak ważne jest bycie fair i dbanie o proces rozstania z pracownikiem, który z założenia jest dość trudny (tu). Dziś, kiedy śledzę poczynania firm w zakresie budowania wizerunku pracodawcy, rozmawiam z pracownikami, którzy odważyli się poszukać rozwoju poza daną organizacją, mam sprzeczne uczucia. Dlaczego?

Podczas niedawnych zajęć pytałam studentów czy uczestniczyli kiedykolwiek w exit interview lub spotkali się z taką praktyką w swoich miejscach pracy. Bynajmniej, żadna z zapytanych przeze mnie osób nie została poproszona o podzielenie się swoją opinią o pracodawcy na końcowym etapie współpracy lub już po zakończeniu stosunku pracy. Trochę mnie to zdziwiło, bo praktycznie wszyscy studenci pracowali i w większości mogli pochwalić się kilkoma doświadczeniami zawodowymi. Nie szukając daleko, sama także nigdy nie zostałam zaproszona do wywiadu wyjściowego, jak niekiedy nazywa się exit interview.